Czas świąt Bożego Narodzenia i karnawału to mimo zimowej aury najbardziej radosny czas w ludowej obrzędowości. Kolędowanie, do którego przygotowania trwały już w adwencie kończyło się w zapusty. Przybycie kolędników zwiastowało pomyślność i było dobrą wróżbą na nowy rok, dlatego każdy obdarowywał ich w zamian łakociami i drobnymi datkami. Kawalerowie ukryci za przebraniami i maskami śpiewali kolędy, hałasowali, żartowali, popisywali się, trzaskali z batów „na urodzaj”, czasem odgrywali „herody”. W okresie świąt grupie przewodzili gwiazdor niosący piękną gwiazdę betlejemską i śpiewający pastorałki chłopak z szopką. Towarzyszyli im często Herod, diabeł, śmierć, żyd, baba i dziad, zwierzęce maszkary – turoń, koza, koń, niedźwiedź, bocian. Później pojawiali się Trzej Królowie, muzykanci, małpy i brodacze, żołnierze i policjanci. Każdy region miał oczywiście swoje tradycje kolędowania ale wspólne im było już od czasów przedchrześcijańskich chodzenie po kolędzie i powszechna wesołość. Większość zwyczajów pozostała już tylko wspomnieniem ale są jeszcze regiony kultywujące stare tradycje. Wśród nich są nasze Kujawy słynące z barwnych i zawadiackich grup zapustnych. 
Elementy wyposażenia kolędników, gwiazdy, szopki, turonie, maszkary, kozy oraz zdjęcia archiwalnych i współczesnych grup pozyskane z Muzeum Etnograficznego w Toruniu i Muzeum Ziemi Kujawskiej i Dobrzyńskiej we Włocławku składają się na świąteczną wystawę, którą można oglądać w Salonie Hoffman Kujawsko-Pomorskiego Centrum Kultury w Bydgoszczy w terminie 5 grudnia 2019 – 7 lutego 2020.  Wstęp wolny.