Stanisław Tarnowiecki
…najlepszy akwarelista jakiego znałam…

/1948 – 2019/

Skromny, ciepły, zawsze uśmiechnięty, mogileński listonosz swoją przygodę ze sztuką rozpoczął w latach 70-tych. Był członkiem Bydgoskiego Stowarzyszenia Artystów Ludowych i Nieprofesjonalnych, RSTK, Klubu Plastyka Amatora „Plama” przy Mogileńskim Domu Kultury, ale to co tworzył szybko przekroczyło granicę amatorstwa. Pracował bardzo intensywnie, co w połączeniu z niezwykłym talentem doprowadziło go prawie do doskonałości. Akwarela jest techniką bardzo trudną, wymagającą pewności ręki i dyscypliny, każdy ruch pędzla jest ostateczny, nie podlega korektom. Aby osiągnąć taką prostotę i lapidarność jaką odnajdujemy w pejzażach Stasia Tarnowieckiego potrzebne jest mistrzostwo. Każdy z tych pejzaży jest jak znak, skończony i doskonały, gdzie plama ma kształt, kolor i nasycenie jedyne z właściwych, nie ma nic zbędnego, panuje doskonała harmonia i spokój. Przełożenie na znak plastyczny cudowności natury, jej intymności i ciszy.
Przez całe lata ten niepozorny człowiek, a wielki artysta, był naszym przyjacielem, był przyjacielem wszystkich ludzi, nawet tych złych. Będziemy pamiętać ten uśmiech, a okruchy jego duszy wciąż są wśród nas w postaci pięknych akwarel, którymi nas obdarował.
                                                                                                                          Katarzyna Wolska

Prace są własnością prywatną, zdjęcia zrobiła Katarzyna Wolska, a powyższa publikacja uzyskała zgodę siostry artysty Krystyny Prus.