(1885 – 1974) Urodził się w Mieńkowcach, w powiecie grodzieńskim, zmarł w Węgorzewie. Od wczesnej młodości pracował jako stolarz, cieśla, kowal. W czasie I wojny światowej służył w armii rosyjskiej. Po wojnie wrócił do rodzinnej miejscowości, w roku 1947 został repatriowany do Polski i zamieszkał w Dąbrówce Nowej, gdzie osiadł już na stałe. Pracował w PGR-ach. Społecznie zajmował się miejscowym kościołem, który niemal sam odremontował, wkładając w to dzieło wiele pracy i wysiłku. Nadano mu nawet godność Społecznego Opiekuna Zabytków PTTK. W wieku 86 lat zaczął rzeźbić i malować. Jego rzeźby przedstawiają figury ludzkie. Są to schematycznie wykonane postaci, z kanciastym tułowiem, o podobnych twarzach, malowane farbami w ciemnej tonacji. Malował także obrazki na kawałkach szyb. (ego twórczość należy do kręgu sztuki samorodnej, niezależnej od wszelkich wzorców kulturowych.